We duikelen nog een keer in de kelder van het klassement om Spartacus partij te geven. Zulke wedstrijden zijn niet altijd de makkelijkste om naar je hand te zetten. Elk gewonnen punt voor de tegenstrever is van goudwaarde in deze competitiefase om een degradatie te ontlopen, zodus klampen ze aan met al middelen die in hun bereik liggen. Doch op mirakels hoeft de Rood-Groene brigade ook vandaag niet te rekenen. Rijko heeft daarvoor meer kwaliteit in zijn rangen die het verschil kunnen maken qua pure afwerking. Wat hebben die nieuwkomers zich inmiddels keurig ingepast en ontwikkeld tot vaste waarden die je ruim in Hkl1 niet meer kunt wegdenken. Men speelt ludiek voor elkaar, met elkaar naar het vereiste doel, zeges binnenhalen en mogelijk zelfs alsnog de titel. De weken van de waarheid volgen elkaar razendsnel op, moneytime voor Rijko dat best dringend nood heeft aan een reeksje om zijn jacht op de titel te vrijwaren. Zoals we nu week na week superieur aan het ballen zijn zit dat er in alle opzichten wel in, het worden nog enkele bewogen maanden. En dus moet Rijko zijn doelstellingen bijstellen naar die ultieme eindspurt.
Rijko 1 – Spartacus 1 : 24-12
We nemen een swingende start met een voorsprong naar 6-1, die we gans de wedstrijd aanhouden. Kaat Verh. opent gezwind, een stip aan de overzijde, maar Axelle duwt verder door naar 3-1. Cedric, Lennert met knappe indraai en Willem zetten ons reeds op rozen. Een indommelmomentje geeft Spartacus de gelegenheid wat weerwerk te bieden, 6-4. Tijdig wakker worden, het tempo de hoogte in drijven zodat de tegenstrever naar adem hapt en mede hierdoor de ruststand moet ondergaan, 11-6.