Ons tweede grens overschrijdend uitstapje nu richting PSV Eindhoven bracht niet wat was verhoopt. De bemoedigende partij met een comfortzege en bijwijlen oogstrelende korfbal acties tegen Scheldevogels kreeg vandaag geen vervolg. Een fors PSV riep Rijko A een halt toe in het opbouwproces. De trein denderde niet voort zoals voorheen, stokte herhaaldelijk onderweg om uiteindelijk teleurgesteld de terugweg huiswaarts Rijkevorsel aan te vatten. In het team van PSV zat meer vitaliteit en dat moesten we tijdens de eerste spelfases reeds ervaren en ondergaan. Onze heren kregen moeilijk grip en controle over de torens van PSV. Vlug keken we op een achterstand van 5-1 neer, enkel Kato Brosens had de weg naar de korf gevonden. We herstelden beetje bij beetje het evenwicht en we hoopten onze scherpte te hervinden. Kato Brosens 2x, Axelle Fransen, Jesse Peeters brachten Rijko naar de rust toe naderbij, 8-5. Ondertussen hadden we een strafworp gemist en kregen de shots van Nick Michielsen niet de juiste waarde toegekend. 


Onze druk op hun spelvertoon kreeg een onvoldoende mee omdat ze de tegenstrever zijn passing en balplaatsing kon steken waar ze het wilden. Zijn we uitgeteld, welnee, we gaan ook eens laten zien dat we van de korfbal pap hebben gegeten. En ei zo na lukte dat ook nog tot op het moment dat we een 10-9 op het scorebord toverden. Dit via een trefzekere Kato Brosens, Axelle Fransen, een stip van Cedric Eelen en nu wel een shot van Nick Michielsen. In het slot prikken hun dames er nog twee binnen, eindstand 12-9. Enigszins heerste er alsnog tevredenheid dat we PSV konden beperken tot twaalf korven, anderzijds is onze negen bedroevend te laag om aanspraak te maken een wedstrijd winnend af te sluiten. Noem het een avondje van : Rien ne va plus, het is wachten op ambitieus beterschap. Aanstaande zaterdag is het dan wel van moeten! Wie staat op en herstelt de orde!                                                                                                                        

Een lichtpunt in lichtstad Eindhoven, daar zorgden onze reserve voor. Zij overklasten hun tegenstrever met fraai korfbalspel, waar hier de afwerking niet ontbrak. Onze jongelingen, met enkele pareltjes uit eigen jeugd, gaven weerom hun visitekaartje af. Met name Janne Soontjes ontpopte zich meteen meest verdienstelijk met twee knappe korven, waarna een alom tegenwoordige Anne Kums het haar nadeed, 0-4. Hier konden we verder op bouwen, namen verder de wedstrijd in handen zodat bij rusten reeds een 2-7 op het bord prijkte. Jo, Sander Marijnissen en een stip van Janne bepaalden het eindresultaat. Na het aangereikte pauze drankje was het Tim Baetens, lange tijd zijn normale peil niet gehaald, die tot twee maal toe raak trof. Anne Kums op stip en met haar gekende in/omdraai, Jo en Janne vervolledigden de eindstand 7-13. Dit smaakt naar meer!                                            

Eugeen