We duikelen nog een keer in de kelder van het klassement om Spartacus partij te geven. Zulke wedstrijden zijn niet altijd de makkelijkste om naar je hand te zetten. Elk gewonnen punt voor de tegenstrever is van goudwaarde in deze competitiefase om een degradatie te ontlopen, zodus klampen ze aan met al middelen die in hun bereik liggen. Doch op mirakels hoeft de Rood-Groene brigade ook vandaag niet te rekenen. Rijko heeft daarvoor meer kwaliteit in zijn rangen die het verschil kunnen maken qua pure afwerking. Wat hebben die nieuwkomers zich inmiddels keurig ingepast en ontwikkeld tot vaste waarden die je ruim in Hkl1 niet meer kunt wegdenken. Men speelt ludiek voor elkaar, met elkaar naar het vereiste doel, zeges binnenhalen en mogelijk zelfs alsnog de titel. De weken van de waarheid volgen elkaar razendsnel op, moneytime voor Rijko dat best dringend nood heeft aan een reeksje om zijn jacht op de titel te vrijwaren. Zoals we nu week na week superieur aan het ballen zijn zit dat er in alle opzichten wel in, het worden nog enkele bewogen maanden. En dus moet Rijko zijn doelstellingen bijstellen naar die ultieme eindspurt.
Rijko 1 – Spartacus 1 : 24-12
We nemen een swingende start met een voorsprong naar 6-1, die we gans de wedstrijd aanhouden. Kaat Verh. opent gezwind, een stip aan de overzijde, maar Axelle duwt verder door naar 3-1. Cedric, Lennert met knappe indraai en Willem zetten ons reeds op rozen. Een indommelmomentje geeft Spartacus de gelegenheid wat weerwerk te bieden, 6-4. Tijdig wakker worden, het tempo de hoogte in drijven zodat de tegenstrever naar adem hapt en mede hierdoor de ruststand moet ondergaan, 11-6.
Het zijn Axelle, Lenne, Janne S, Willem en Kaat Verh. die reeds een geruststellend verschil op het scorebord tekenen. De pauze is amper beëindigd als Spartacus een tegenprikje uitdeelt, 11-7. Willem mist nog wel zijn stip, herpakt daaropvolgend met twee rake treffers, 13-7. Een ondermaatse tegenstrever legt zich er bij neer, zo lopen we verder uit naar 16-8, via Kaat Verh., Janne S op inloop en Willem eveneens op inloop. De smaakmakers inzake afwerking doen er nog enige schepjes bovenop, Kaat Verh., stip van Cedric, Willem, vrije worp van Kaat Verh., Axelle, lennert, Kaat Verh. en tot slot Axelle leggen de eindstand vast op 24-12. Mooie score die ook de tribune kan begeesteren en de spelers(sters) belonen met een welverdiend daverend applaus.
Ons scorend vermogen uitgedrukt via : Kaat Verhoeven (6) – Axelle (5) – Cedric (1+1S) –Lennert (2) – Janne S (2) – Willem (6) – Lenne (1)
Rijko res – Spartacus res : 18-13
Losse defensieve Rijko handjes geven 9 stippen cadeau aan Spartacus, waarvan er slechts 5 worden omgezet. Ben met twee shots opent naar 2-0. Het volgende aanval vak kan elkaar moeilijk vinden in de aanspeel, hierdoor hapert het geheel, zo laten we de overzijde terug in de match komen, via stip en shot, 2-2. Tim en Kaat Verdyck stip, zien het gevaar en de 4-2 is via hen in de maak. Jonas, Lotte en Tim leveren eveneens hun bijdrage tot 7-3. Een vrije worp niet afgerond door Jarne B geeft Jonas de kans een tik in naar 8-4 te plaatsen. Op slag van rust zetten Ben en Jonas de pauzestand op het bord, 10-6 en dat is geenszins overdreven te noemen. De 2de helft is nauwelijks van start of krijgen we reeds een voorsmaakje van het stippenfestival dat ons te wachten staat. Heer en Dame missen de geboden kansen, waarop Ben en Tim dan maar korven, 12-6. Even mag Spartacus zijn ding doen, 12-8, door onze onnauwkeurigheden in de passing en de toegestane foutenlast, niet te geloven!! Toch herpakt Rijko zich via Tim 2x, Jonas, stip op Tim, Dorien en nogmaals Tim, 18-11. We laten simpelweg en onnodig de eindstand tegenprikken, 18-13.
Epiloog: Laten we het eens hebben over bijvoorbeeld de kunst van het strafworp nemen! Wekelijks merk ik dat in tal van wedstrijden de stippen percentsgewijze niet altijd voldoende worden omgezet, en zo dikwijls medebepalend het resultaat uitmaken. Zie ook vandaag het geval. Nochtans vind ik een strafworp leren nemen nog steeds de gemakkelijkste oefening. Het vergt praktisch geen fysieke inspanning, je hoeft niet een looplijn te kiezen en je bent niet afhankelijke van een juiste, zuivere pas. Indoor zelfs niet van de wind, je wordt er niet eens moe van, toch steeds applaus gegarandeerd. Resultaat bij succes de tegenstrever moet minimaal twee keer tegenscoren, wat toch zeer motiverend zou moeten zijn. Om het aan te leren vereist het bij stap 1, de nodige concentratie en kalmte. Stap 2, de bal op het hoogste punt naar de korf brengen, pas dan lossen zodat je via stap 3 de bal over het eerste randje van het gele ding te mikken. Van al die dure woorden waarvan de huidige coaches graag gebruik maken zoals, wedstrijdplan, rebounds, baltempo, looplijnen, verdedigend plan, juiste wissels, shotpercentage, lijkt mij alleen bij het omzetten van de stip dit laatste onmisbaar.
Eugeen
