De slotwedstrijd van de zaalcompetitie tegen Spartacus gespeeld in het hol van Pluto, namelijk in het verre Berendrecht, daar kon Rijko zich best geen uitschuiver veroorloven. Eigenlijk konden we zonder extra druk deze eindwedstrijd uitkorfballen. Maar dit weekend krijgt Rood-Groen de kans zich te meten met een Rijko dat niet geneigd is zijn derde plaats in de ranking op te geven. Bij Spartacus daarentegen is het alle hens aan dek om alsnog een barragewedstrijd te ontlopen. Wie maakt de grote indruk om het te halen, is de hamvraag? Of wie is bekwaam een uitschieter van formaat te plaatsen? Aan onze aanhang en eveneens om op een eerlijke manier scherprechter te spelen in het degradatiedebat zijn we dat aan onszelf verschuldigd. Aanvankelijk liep het niet van leien dakje voor onze fanions omdat de Spartanen aan een hels tempo de partij aanvatten. Na de eerste tien minuten keken we al neer op een achterstand van 6-2. Enkel de weerom schitterende Sander Marijnissen scoorde de twee tegentreffers. Het was snel duidelijk dat we nogmaals in een gewijzigde opstelling niet aan de bak kwamen, voornamelijk te wijten omdat onze dametjes in de greep werden gehouden door hun tegenstrevers, die inmiddels ook voor drie korven tekenden. Dat bemoeilijkte het geoliede spel van Rijko omdat hier sprake was van zoekwerk om elkaar te vinden en ik was van oordeel dat hier weinige op hun lievelingspositie konden spelen. Dan maar aanzien en hopen op beterschap zonder de eventuele nodige wissels door te voeren. Mikken op een wederopstanding was de boodschap die via een time-out werd meegegeven. Soms heb je als coach een konijnenpootje en wat mazzel nodig om dit voor ogen te houden. En inderdaad Ben Van Looveren, scherp in de afwerking prikte er een tweetal binnen en Tim Baetens bracht ons ei zo na langszij, 6-5. Een stip werd aan de overzijde gelukkig gemist doch daaropvolgend knalde een dame de 7-5 op het bord. De omroepster, gedurende de ganse partij met micro in de hand kon haar vreugde nauwelijks de baas, de decibels van het vrouwke gierden door de zaal, de winst was volgens haar nu al een feit. Zo wisselvallig als het weer zo plots kunnen onze fanions een flauw begin ompolen tot een ommekeer. Sander Marijnissen zet de stip op Ben om, Ben Van Looveren brengt ons gelijk, 7-7. We duwen door naar 7-10, via Stijn Vander Auwera, Eef Peeters en Kato Brosens. We vergeten door niet al te secuur en overhaast aanvalsspel de 11de te maken, wat een pijnlijke prik voor Spartacus zou betekenen. De bal gaat slag om slinger naar de overzijde, onze defensie kan die toestroom moeilijk aan banden leggen en zo gaan we rusten bij een 10-10 gelijke stand. Na de pauze ontpopt Ben Van Looveren zich als de koele killer door dan toch die 11de aan te tekenen. Stijn Vander Auwera koelbloedig bij het omzetten van toegekende stippen doet zijn naam alle eer aan, 12-12. Het frisse van de Spartacus start is nu verdwenen, gevolg het moment dat Rijko dit als geen ander aanvoelt en het ook kundig op het bord plaatst, 14-16. Dit welgekomen geschenk wordt benut door Dorthe Neefs, Stijn Vander Auwera, Cedric Eelen en Kato Brosens. Het spel wordt bitsiger doordat Spartacus nog weinig kan inbrengen, de stippen die daaropvolgend aan Rijko worden toegekend, ééntje tegen Loes Rönne en ééntje tegen Cedric Eelen worden beide keurig omgezet door Stijn Vander Auwera, 14-18. De dame met de micro geeft geen kick meer, haar apparaat onder de tribune van hun aanhang wellicht weggemoffeld. Want wij willen nog meer, Ben Van Looveren met zijn 5de , Loes Rönne en Sander Marijnissen plaatsen het orgelpunt 16-21, waarna we nog een toegift doen om de eindstand op 17-21 vast te leggen. Na deze overtuigende prestatie, goed voor 2/3 van de wedstrijd, geeft dit aan Rijko kern het vertrouwen om op dit elan verder te gaan. Structuur, werkkracht en knappe goals, deze ingrediënten hebben we allemaal in huis, dat maakt het geheel indrukwekkend, doch we vergeten somtijds deze optimaal te benutten. We mogen trots en fier zijn op deze groep zeker na het moeilijke werk dat ze meesleepten na de 1ste afsluit van het veld. Deze zaalcompetitie was bij momenten zeer emotioneel voor spelers en suppo’s, na het veld moesten we letterlijk van nul herbeginnen, mogen we ons een gunstige ontlading verwachten bij de herneming van het 2de luik veld? Pas dan mag men het volledige Rijko seizoen als geslaagd bestempelen.

Spartacus reserve – Rijko reserve : 17-25  Ook hier kregen we af te rekenen met een blitz start van Spartacus, dat de stand in no-time op 4-4 bracht. Toch waren we nu beter bij de les en opgewassen om te counteren, via Cedric Eelen, Axelle Fransen, Loes Rönne en broer Senne Rönne. Vervolgens gaat Rijko voluit voor een ruime zege door scherpe afwerking langs Cedric Eelen, Axelle Fransen, Tokke Vande Kerckhoven 3x+1stip, Nathan Herthogs 1x+1stip op Senne omgezet, tussenstand 9-12 meteen de ruststand. Na het water tellen we Spartacus verder uit, dit bewerkstelligen we via Loes Rönne, Axelle Fransen, Tokke Vande Kerckhoven die de stip op Dorien Eelen verzilverd, Nathan Herthogs prachtgoal in de vlucht, nogmaals Tokke en Nona Luyckx, 12-19. Hierop volgend laat Rijko de teugels ietwat meer vieren, zodat Spartacus nu en dan kan tegenscoren. Toch plaatsen we om en om ook ons goaltje in hun korf via, Tokke die de stip op Loes Rönne omzet, Loes Rönne zelf, Dorien Eelen 2x, Glenn Ruts en Senne Rönne, eindstand een fraaie 17-25.

Spartacus C – Rijko C : 9-10                                                                                    

Eugeen