Met de komst van Vobako wist iedereen vooraf dat er een leuk potje korfbal op het menu stond. Verscheidene vorige confrontaties draaiden meestal in het voordeel van de Oranje Zwarte brigade uit. Rijko speelde van meet af aan geen verstoppertje en trok resoluut de aanvallende kaart. Het leverde meteen een voorsprong op via Ruth Bevers en Marie Vanden Langenbergh die profiteerde van foutief uitwerken, 2-0. Vervolgens gaf Kato Brosens met een inloop haar visitekaartje af, ook Ruud Willemse, Loes Rönne en Sander Marijnissen dikten verder de voorsprong aan, 6-2. Enkele tegenprikken konden Rijko niet deren want we waren ditmaal niet te snel tevreden en balden verder gezwind over de tegenpartij heen. Stef Neefs, Pieter Swaegers die nu wel de stip op Sander omzet, een twee maal raak schietende Ruud Willemse, Pieter Swaegers op assist van Sander en tenslotte Sander Marijnissen zelf met omdraai legden de riante tussenstand aan de rust vast, 12-7. Intussen had iedereen met volle teugen genoten van de knappe korfbalcombinaties die onze fanions demonstreerden. Na de opbeurende pep-talk van coach Bjorn tijdens de pauze, toonden onze dametjes met vier treffers op rij in de zone van de waarheid hoe men deze van Vobako achter zich kon houden. Loes Rönne, Marie Vanden Langenbergh, Kato Brosens en Ruth Bevers op vrijeworp waren de gezegende afwerkers en brachten de stand naar 16-9. Wedstrijd gelopen en de klus nu al geklaard? Neen, want van dan af slopen de spelers uit Lichtaart beetje bij beetje naderbij. Een remonte die hen een 16-13 stand opleverde. Een kantelperiode was ingezet omdat Rijko plots het fraaie spel van voorheen niet meer kon brengen. Redenen die aan de basis lagen waar het op dat moment fout liep zijn kleine individuele onvolmaaktheden, iets te overhaast in de balcirculatie met als gevolg balverlies en weer te gemakkelijk laten scoren. Rijko kon zijn voorsprong niet uitbouwen tot een geruststellende zege en daar profiteerde Vobako van om alsnog tot het kleinste verschil te milderen. Toch gaven Ruud Willemse, Kato Brosens en een stip op Ruth Bevers die Ruud feilloos omzet ons de goede hoop dat het wel de juiste richting zou uitgaan tot 19-15. Zoals ik reeds eerder verkondigde werd het nog bibberen omdat Vobako een eindsalvo van vijf treffers afvuurde, enkel éénmaal gepareerd door Cedric Eelen, zodat ze de stand op luttele minuten van het eindsignaal in evenwicht brachten, 20-20 gelijk. Een stip koelbloedig omgezet door Ruud Willemse trok Rijko over de streep en zo kwamen we er met de schrik vanaf, eindscore 21-20. Van matchen op dit niveau steek je heel wat op. Men kan analyseren en bijsturen waar het fout ging. Toch een dikke pluim voor de vervangers van de in de lappenmand liggende gekwetsten, niet minder dan vier dames vervangen is geen makkie, maar zij grijpen deze momenten aan om zich te tonen volgens hun mogelijkheden. Dat mag als zeer positief worden bekeken, met als verrassende openbaring Kato Brosens, die een dijk van een wedstrijd speelde.
Rijko reserve – Vobako reserve : 9-10 Als voorsmaakje kregen we een saai partijtje korfbal te aanschouwen. Bo Debonnaire opende weliswaar maar Vobako repliceerde gevat naar 1-4. Cedric Eelen, Stef Neefs 2x en Tim Baeten keerden het tij naar een 5-4 voorsprong. Op slag van rust moesten we de 5-5 toestaan. Een ondermaatse thuisploeg begon slapjes na de pauze en dat kwam hen duur te staan. Zo kon Vobako uitlopen tot 5-9 alvorens het Rijko weerwerk terug op gang kwam. Dorien Eelen, Tim Baeten, Tom De Bruyn en Senne Rönne konden nog wel tegenprikken tot 9-10. De remonte kwam te laat en zo bleef Vobako baas.
Eugeen
